محبوبا...
سخنم را بشنو...
تو خود انرا در می یابی...
نه لوح انرا به درستی می فهمد و نه قلم.....
چیزی در قلب من است ودر ان نام هایی بجا مانده از تو....
نه نور انرا می شناسد و نه ظلمت...
و نور روی تو رازیست هنگامی که انرا مشاهده میکنم....
این است وجود و احسان و کرم تو...
نظرات شما عزیزان: